Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Aloza amerykańska

Nazwa handlowa: złotośledź, szed, szad, aloza wielka.

Nazwa łacińska: Alosa sapidissima.

Nazwy obce: ang. american shad.

Opis: Osiąga średnio 50 cm długości (samce maksymalnie 76 cm, samice maksymalnie 61,7 cm). Maksymalna masa ciała do 5,5 kg. Ubarwienie srebrzyste z metalicznym, niebieskim lub niebiesko-zielonym połyskiem. Na bokach ciemna plamka, czasem więcej, nawet w dwóch rzędach.

Występowanie: Północno-zachodni Atlantyk od Nowej Fundlandii, Rzeki Świętego Wawrzyńca i Nowej Szkocji na północy po Florydę na południu. Introdukowana do rzek Sacramento w Kalifornii i Kolumbia, obecnie występuje na obszarze od estuarium Cook Inlet na Alasce po Dolną Kalifornię w Meksyku oraz na Kamczatce.

Kulinaria: Łowiona przez wędkarzy i rybaków w czasie migracji do rzek. Sprzedawana świeża, solona lub wędzona. Ikra jest również ceniona.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Aloza indyjska

Nazwa łacińska: Tenualosa ilisha.

Nazwy obce: ang. ilish / ilishi / hilsa / hilsa herring / hilsa shad.

Występowanie: Występuje w 11 krajach: Bangladeszu, Indiach, Mjanmie, Pakistanie, Iranie, Iraku, Kuwejcie, Bahrajnie, Indonezji, Malezji i Tajlandii.

Kulinaria: W kuchni bengalskiej i oriskiej przyrządzana na ponad 50 sposobów, m.in. wędzona, smażona, gotowana na parze czy piekczona w liściach bananowca.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Sardela europejska / chamsa

Nazwa łacińska: Engraulis encrasicolus.

Nazwy obce: ang. anchovy, niem. Sardelle, fr. anchois, hiszp. boquerón, port. biqueirão, wł. acciuga / alice, duń. ansjos, norw. ansjos, szwedz. sardell / ansjovis, niderl. ansjovis, bułg. chamsia, chorw. brgljun / inćun, ros. anczous, gr. gavros, tur. hamsi.

Kulinaria: Przetwory z sardeli określane są francuską nazwą anchois (wym. pol. ãszuạ), nazywane są »bombą umami«.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Sardela japońska

Nazwa łacińska: Engraulis japonicus.

Nazwy obce: ang. Japanese anchovy, jap. katakuchi iwashi (カタクチイワシ)..

Opis: Najmniejszy przedstawiciel ryb zaliczanych w Japonii do iwashi (o średniej długości 10 cm).

Występowanie: Zachodni Pacyfik: południowe Wyspy Sachalińskie, Morze Japońskie i wybrzeża Japonii na Pacyfiku oraz na południe do prawie Kantonu/Tajwanu.

Kulinaria: Tylko najświeższe okazy nadają się na sashimi i są bardzo cenione za swój dobry smak. Duża część jest przetwarzana przemysłowo jako konserwy lub suszone ryby. Młode osobniki lub niedojrzały narybek są przygotowywane na shirasu (しらす) i chirimenjako (ちりめんじゃこ).

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Sardyna japońska

Nazwa łacińska: Sardinops sagax melanostictus.

Nazwy obce: ang. Japanese pilchard, jap. maiwashi (マイワシ)..

Opis: Podgatunek sardynki pacyficznej. W Japonii zaliczana do iwashi.

Kulinaria: Używana do sushi i sashimi.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Sardynela atlantycka / hiszpańska

Nazwa łacińska: Sardinella aurita.

Nazwy obce: ang. gilt sardine, round sardinella, franc. allache, sardinelle ronde, hiszp. alacha, sardina de ley, niem. Sardinella, wł. alaccia..

Opis: Długość 18-28 centymetrów, maksymalnie 35 centymetrów.

Występowanie: W ciepłych i tropikalnych wodach Atlantyku, w Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Sardynela oleista

Nazwa łacińska: Sardinella longiceps.

Nazwy obce: ang. Indian oil sardine, franc. sardinelle des Indes, hiszp. alacha de la India, ind. nalla mathi..

Opis: Długość do 20 centymetrów. Przekrój ciała owalny. Tkanka mięsna zwykle dobrze natłuszczona.

Występowanie: W przybrzeżnych i szelfowych wodach Morza Arabskiego, od Zatoki Adeńskiej, południowego wybrzeża Indii po Zatokę Bengalską.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Sardynka europejska

Nazwa łacińska: Sardina pilchardus.

Nazwy obce: ang. pilchard, sardine, niem. Sardine, fr. sardine, hiszp. sardina, port. sardinha, wł. sardina, duń. sardin, norw. sardin, szwedz. sardin, niderl. sardien / pelser, chorw. srdela, ros. sardina, grec. sardella, tur, sardalya, jap. yōroppa-maiwashi..

Opis: Pokrywy skrzelowe z podłużnymi skostniałymi krawędziami. Rząd ciemnych plam wzdłuż grzbietu.

Występowanie: Od południowej części Morza Północnego po atlantyckie wybrzeże Maroka, także w Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym.

Kulinaria: Doskonale nadają się do smażenia i grillowania.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Sardynka pacyficzna

Nazwa łacińska: Sardinops sagax.

Nazwy obce: ang. Pacific sardine..

Opis: Sardynka pacyficzna jest jedynym gatunkiem należącym do rodzaju Sardinops i ma kilka podgatunków: sardyna australijska (Sardinops sagax neopilchardus), sardyna kalifornijska (Sardinops sagax caeruleus), sardyna japońska (Sardinops sagax melanostictus), sardyna południowoafrykańska (Sardinops sagax ocellatus), sardyna chilijska (Sardinops sagax sagax).

Kulinaria: Wszystkie podgatunki są zaliczane w Japonii do maiwashi.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Szprot

Nazwa handlowa: sardynka norweska.

Nazwa łacińska: Sprattus sprattus.

Nazwy obce: ang. sprat, niem. Sprotte, fr. sprat, hiszp. espadin, port. espadilha, wł. sarda / papalina, duń. brisling, norw. brisling, szwedz. skarpsill, niderl. sprot, bułg. caca / triciona, chorw. papalina, ros. szprot, grec. papalina, tur. çaça.

Opis: Osiąga maksymalnie 15 cm. Grzbiet niebieskozielony, brzuch srebrzysty.

Występowanie: Od Morza Północnego i Bałtyku po atlantyckie wybrzeże Maroka, także w Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym.

Kulinaria: Najczęściej wędzony albo puszkowany. Doskonały jako smażony.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Śledź atlantycki

Nazwa handlowa: śledź oceaniczny.

Nazwa łacińska: Clupea harangus harengus.

Nazwy obce: ang. Atlantic herring, niem. Atlantischer Hering, fr. hareng, hiszp. arenqué, port. aremque, wł. aringa, duń. sild, fin. silli, silakka, haili, isl. sild, norw. sild, szwedz. sill, niderl. haring, ros. sieľď altanticzeskaja..

Opis: Od sardynki różni się gładką pokrywą skrzelową pozbawioną skostniałych krawędzi. Od szprota różni się nasadą płetw brzusznych leżącą poza przednim końcem płetw grzbietowych.

Występowanie: W północnym Atlantyku: od Bretanii po Grenlandię i Spitsbergen, a także w Morzu Północnym i Morzu Bałtyckim oraz w Morzu Białym i Morzu Barentsa. W zachodnim Atlantyku: u wybrzeży Kanady i północnej części Stanów Zjednoczonych.

Kulinaria: Nadaje się do smażenia, pieczenia na grillu i marynowania.

Ilustracja: Wikipedia

Śledź bałtycki

Nazwa handlowa: sałaka.

Nazwa łacińska: Clupea harengus membras.

Nazwy obce:

Opis: Bałtycki podgatunek śledzia atlantyckiego, jego skarlała forma. Jest mniej tłusty i wcześniej dojrzewa płciowo: w drugim lub trzecim roku życia. Dorasta do około 24 cm długości.

Występowanie: Morze Bałtyckie.

Ilustracja: Fauna Japonica, [vol. 2] Pisces (1850)

Śledź czerwonooki

Nazwa łacińska: Etrumeus sadina.

Nazwy obce: ang. red-eye round herring, jap. urumeiwashi (ウルメイワシ)..

Kulinaria: Najbardziej dystynktywna z ryb zaliczanych w Japonii do iwashi. Wykorzystywana do przygotowania sushi i sashimi. Często suszona i przygotowywana na szpadce, oferowana jako urumeiwashi no mezashi (ウルメイワシのメザシ).

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Śledź pacyficzny

Nazwa handlowa: .

Nazwa łacińska: Clupea harengus pallasi.

Nazwy obce: ang. Pacific herring, niem. Pazifischer Hering, fr. hareng du Pacifique, hiszp. arenque del Pacifico, wł. aringa del Pacifico, jap. nishin.

Opis: Blisko spokrewniony ze śledziem atlantyckim.

Występowanie: Od Morza Białego i Morza Barentsa po północny Pacyfik (po obu stronach Cieśniny Beringa aż po Japonię i Koreę lub Kalifornię).

Kulinaria: Wykorzystywany jako świeży i solony.