Ilustracja: europa.eu (European Commission)

Nagład

Nazwa łacińska: Scophthalmus rhombus.

Nazwy obce: ang. brill, niem. Glattbutt / Kleist, fr. barbue, hiszp. rémol, port. rodovalho, wł. rombo liscio, duń. slethvarre, norw. slettvar, szwedz. slätvar, niderl. griet, bułg. sriedzemnoroski kalkan, chorw. oblić gladki / platak, ros. bril, rum. clacan mic, grec. pisi, tur. disikalkan..

Opis: Podobny do turbota, ale brak gózków kostnych. Skóra pokryta gładkimi w dotyku łuskami. Górna strona ciała oliwkowozielona z ciemnymi i jasnymi cętkami. Spodnia strona biała.

Występowanie: Od południowej Norwegii po północne Maroko, łącznie z Morzem Śródziemnym i Morzem Czarnym.

Kulinaria: Walory kulinarne nie dorównują turbotowi.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Gładzica

Nazwa łacińska: Pleuronectes platessa.

Nazwy obce: ang. plaice, niem. Scholle, fr. plie, hiszp. solla, port. solha, duń. roedspette, norw. rodspette, szwedz. rödspotta, niderl. schol.

Opis: Strona oczna ma kolor brunatny i występują na niej czerwone kropki. W przednim końcu linii bocznej znajdują się liczne skostniałe wyrostki skórne.

Występowanie: Odławiana sieciami włókowymi w północnych rejonach Oceanu Atlantyckiego.

Kulinaria: Delikatne i wykwintne mięso o wybornym smaku, zwłaszcza w maju, doskonale nadaje się do smażenia.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Halibut / kulbak

Nazwa łacińska: Hippoglossus hippoglossus.

Nazwy obce: ang. Atlantic halibut, niem. Weißer Heilbutt, fr. flétan, port. alabote-de-Atlântico, duń. haelleflynder, norw. kveite, szwedz. hälleflundra, niderl. heilbot.

Opis: Odławiany za pomocą długiego wędziska (tzw. longliny) albo sieci trałowych. Wąskie wydłużone ciało. Strona oczna jest brunatnoczarna, druga strona jest biała.

Występowanie: Od Spitsbergenu po Zatokę Baskijską oraz północna część zachodniego Oceanu Atlantyckiego.

Kulinaria: Bogate w białko chude mięso o delikatnym aromacie, doskonały gotowany na parze lub duszony, nie za mocno przyprawiany.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Sola / podeszwica

Nazwa łacińska: Solea solea / Solea vulgaris.

Nazwy obce: ang. sole, amer. Dover sole, niem. Seezunge, fr. sole, hiszp. lenguado, port. linguado-legítimo, wł. sogliola, duń. tunge, norw. tunge, szwedz. tunga, niderl. tong, chorw. list, ros. jazyk, grec. glossa, tur. dil balığı.

Opis: Odławiana włókami. W Europie występuje wiele blisko spokrewnionych gatunków, równorzędnych pod względem kulinarnym.

Występowanie: Strefa przybrzeżna od Norwegii do Senegalu oraz Morze Śródziemne.

Kulinaria: Najlepsza jest powoli gotowana w bulionie lub na parze, albo pieczona lub smażona, w nie za wysokiej temperaturze.

Ilustracja: Nikolay Nachev @ Shutterstock

Turbot / skarp

Nazwa łacińska: Psetta maxima.

Nazwy obce: ang. turbot, niem. Steinbutt, fr. turbot, hiszp. rodaballo, port. pregado, wł. rombo chiodato, duń. pigvarre, szwedz. piggvar, niderl. tarbot, bułg. kałkan, chorw. oblić / romb, ros. tiurbo, grec. kalkani, tur. kalkan.

Opis: Łowiony włokami dennymi i sznurami haczykowatymi. Wyróżnia się guzkami kostnymi.

Występowanie: Od Islandii po Maroko, a także Morze Śródziemne i Morze Czarne.

Kulinaria: Niezwykle delikatne mięso.