Najpopularniejsze są ostrygi należące do dwóch rodzajów: Ostrea i Crassostrea. U Ostrea obie części muszli są lekko wypukłe i okrągłe, natomiast dolna połówka muszli ostryg rodzaju Crassostrea jest zdecydowanie bardziej wypukła niż górna i ma podłużny kształt.
Ilustracja: dreamstime.com
Nazwa łacińska: Ostrea edulis.
Nazwy obce: ang. flat oyster, plate oyster, common oyster, niem. Europäische Auster, fr. huître plate, wł. ostrica, hiszp. ostra, ostión, port. ostra, norw. östers, szwedz. ostron, duń. østers, niderl. oester..
Opis: Mięso ostryg europejskich ma barwę beżowopiaskową lub szarą.
Występowanie: Pierwotnie ostrygi europejskie występowały na Atlantyku od Norwegii po Maroko oraz w całym Morzu Śródziemnym. Obecnie hoduje się na wybrzeżu Atlantyku, głównie we Francji.
Kulinaria: Nadają się do jedzenia na surowo, a także do delikatnego gotowania (we sosie własnym) i zapiekania w skorupce.
Ilustracja: 123rf.com
Nazwa łacińska: Crassostrea gigas.
Nazwy obce: Pacific cupped oyster, Pacific king oyster, Japaneseoyster, niem. Pazifische Felsenauster, Japanische Felsenauster, fr. huître creuse de Pacifique, Japonaise, huître géante du Pacifique, hiszp. ostión japonés, chiń. mau lai, indon./malaj. tiram, filip. talaba, jap. ma-gaki..
Opis: Kształtem ostryga pacyficzna przypomina ostrygę portugalską, jednak przeważnie jest od nie znacznie większa. Mięso ma kremowoszarą lub złotożółtą barwę.
Występowanie: Pierwotnie w Azji Wschodniej, obecnie jest to najbardziej rozpowszechniona ostryga hodowlana na całym świecie.
Kulinaria: Nadaje się do jedzenia na surowo i do gotowania, pieczenia, smażenia w głębokim tłuszczu, a nawet panierowania. Stanowią podstawę sosu ostrygowego.
Ilustracja: alamy.com
Nazwa łacińska: Crassostrea angulata.
Nazwy obce: ang. Portuguese cupped oyster, niem. Portugiesische Auster, Felsenauster, fr. huître creuse, wł. ostrica di Portugal, Portuguaise, hiszp. ostra de Portugal, port. vieira, leque, duń. Portugisik østers, niderl. Portugese oester..
Opis: Smak mięsa ostryg skalnych jest intensywniejszy niż ostryg europejskich.
Występowanie: Na atlantyckiem wybrzeżu Portugalii i Hiszpanii, dalej aż po Maroko i w zachodniej części Morza Śródziemnego.
Kulinaria: Nadaje się do jedzenia na surowo, a także do gotowania.